Bij het begin van een nieuw jaar bekruipt mij steevast een gevoel dat ik ook heb wanneer het - zoals de vorige dagen - heel mistig is en je geen hand voor ogen ziet. Wanneer je op zo’n mistige dag door het raam kijkt, zie je niet de vertrouwde contouren van de huizen en de bomen in de straat, de spits van de kathedraal in de verte en de windmolens in de haven daar nog achter. Ook het geluid is anders. De wereld zoals je die kent is er gewoon nog, maar lijkt plots wat onwerkelijk.

‘Ok, we geraken er niet uit. Maar we mogen er wel op vertrouwen dat God op een goede manier met Zijn almacht en met Zijn alwetendheid omgaat; op een manier die ook voor ons goed uitwerkt.’

Als je in deze tijd van het jaar door het Rivierenhof in Antwerpen wandelt, hoor je het ritselen van verkleurde bladeren onder je voeten. De bomen, die in de zomer nog vol leven stonden, laten nu hun bladeren vallen. Ze houden niets vast, maar laten los wat groen geweest is. En terwijl je daar loopt, kun je het voelen: ook in ons leven horen momenten van loslaten bij het ritme dat God in de schepping heeft gelegd.

Terwijl ik schrijf, rukt de wind wild aan de boomtoppen. Donkere wolken die gordijnen van regen voortslepen over het land worden afgewisseld met zonovergoten zwermen spreeuwen die spelen op de wind. Het weer van de beginnende herfst omgeeft de gebeurtenissen van de laatste weken - zowel die op het grote wereldtoneel als die in de gemeente - zoals een goeie soundtrack een film.

De zomer in Antwerpen loopt op zijn einde. Voor de één waren het weken vol leven: ontspanning, familiebezoek, reizen. Voor de ander was het juist een stille, soms wat lege tijd waarin de dagen langzaam voorbijgleden. Ondertussen bleef de stad bruisen: wekenlang nodigde ‘Zomer van Antwerpen’ ons uit om te kijken, luisteren en mee te doen. Diverse pleinen vulden zich met muziek en ontmoetingen en met het Bollekesfeest werd de vakantie feestelijk afgesloten op de Grote Markt en de Groenplaats.

Over een dikke week kiezen we samen met 8.368.029 stemgerechtigde Belgen wie ons mag vertegenwoordigen in de federale Kamer van volksvertegenwoordigers en samen met 4.913.718 Vlamingen wie er afgevaardigd wordt naar het Vlaams parlement. Diezelfde dag is ook de laatste dag van de verkiezingen die in Europa gehouden worden. Meer dan 400 miljoen Europeanen mogen hun stem uitbrengen. Wie mag ons vertegenwoordigen? Wie mag de koers bepalen? Wie bepaalt met welke middelen en op welke manier we de uitdagingen die op ons afkomen tegemoet treden?

Op de palen waaraan in Antwerpen verkeersborden of stoplichten gemonteerd zijn valt veel af te lezen van wat er in onze samenleving

leeft aan ideeën, meningen en vragen. Hoe intensiever het voet- of fietspad gebruikt wordt, hoe meer stickers er op die palen prijken. Die bieden een interessant inkijkje in wat ‘ons’ bezighoudt.

In de middeleeuwen had de kerk de gewoonte om de wissel van de seizoenen ook in de kerkdiensten een plaats te geven. Na een lange, donkere winter brak inde samenleving die op de landbouw georiënteerd was een seizoen aan met veel voorbereidend werk, waarvan de uiteindelijke opbrengst in het beste geval pas maanden later zou blijken. Daarom vroeg men nadrukkelijk Gods zegen over het gewas. Die traditie is in de protestantse kerken blijven bestaan in de vorm van een jaarlijkse biddag voor gewas. Naderhand, toen de industrie belangrijker werd, werd daar ook arbeid aan toegevoegd, al volgde die industriële arbeid het ritme van de seizoenen niet.

Waar ben je?’ Het kan een erg casual vraag zijn. Gewoon even polsen naar de fysieke locatie van de ander. De vraag kan ook geërgerd klinken, omdat de ander niet is waar je hem of haar verwachtte. Of gealarmeerd, omdat je niet weet of de ander wel oké is. Ze kan ook slaan op iets heel anders dan een fysieke locatie.

Op momenten dat we geconfronteerd worden met dingen die niet op te lossen vallen, vallen we vaak door de mand. We zijn niet zo goed bestand tegen het verliezen van de controle die we menen te hebben over ons leven, over onze wereld.

Afgelopen week hoorde ik een verhaal over een man uit mijn geboortedorp, die in de loop der jaren een welhaast mythisch figuur is geworden. Een man die niet zo makkelijk zijn weg vindt in onze samenleving.

Aanhoudende storm. Heel veel regen. Overstromingen in het noorden. Hagel de grootte van tennisballen en modderstromen in het zuiden. Hittegolven. Bosbranden. Droogte. Sneeuw.

Ik moet bekennen dat het idee van kerkplanting me soms beangstigt: Er staat gewoon zo veel op het spel! Het Evangelie delen met mensen die vaak niet geïnteresseerd zijn is al moeilijk en dan krijg je ook nog te maken met administratieve zaken, stadsbesturen, fondsenwerving en nog zo veel meer.

Gedachten over vasten en bidden. Wat is belangrijk om te bedenken als je wilt gaan vasten?

Op 25 maart, 9 maanden voor 25 december, wordt op veel plaatsen de aankondiging van de geboorte van Christus herdacht. Prof. dr. Arnold Huijgen roept in zijn boek: Maria, icoon van genade (2021), ook protestantse kerken op de annunciatie te gedenken. Hij hield in de Christelijke Gereformeerde Barnabaskerk onderstaande overdenking, op 25 maart 2022.

Wat is het goed om te verlangen naar God! In Psalm 42 wordt het verlangen naar God vergeleken met dorst: 'Mijn ziel dorst naar God.' (Ps. 42:3). Vasten kan het verlangen voeden. Van 11-15 april houden we als gemeente een week van vasten en gebed.

Na weken wachten is Kerst alweer voorbij en daar valt niets aan te doen. Je zou kunnen proberen de cadeautjes opnieuw in te pakken en de kerstliedjes te blijven zingen, maar veel zal het niet helpen.

Wat heeft Covid-19 met de geboorte van Christus te maken? En waarom is het belangrijk om met Kerst de wereld om ons heen niet te vergeten?

Als iemand je dwingt één mijl te gaan, ga je er twee, zei Jezus. De eerste mijl is gedwongen, je kunt er niet onderuit. De tweede mijl is vrijwillig. Je doet het niet omdat het moet, maar graag, niet omdat het leuk is, maar uit liefde. Wat betekent die tweede mijl voor christenen in corona-tijd?

De website is terug van weggeweest. Het is nog steeds ecdeurne.be, maar de site is helemaal opnieuw gebouwd door Guido, waarvoor hartelijk dank!