Laat ons (leren) bidden
Bij het begin van een nieuw jaar bekruipt mij steevast een gevoel dat ik ook heb wanneer het - zoals de vorige dagen - heel mistig is en je geen hand voor ogen ziet. Wanneer je op zo’n mistige dag door het raam kijkt, zie je niet de vertrouwde contouren van de huizen en de bomen in de straat, de spits van de kathedraal in de verte en de windmolens in de haven daar nog achter. Ook het geluid is anders. De wereld zoals je die kent is er gewoon nog, maar lijkt plots wat onwerkelijk. Zo’n gevoel krijg ik dus ook in de dagen na nieuwjaar: de normale gang van zaken lijkt wat te vervagen in het waas van beste wensen, verwachtingen, nieuwjaarsrecepties en wat dies meer zij. Het geluid van de wereld is anders. De wereld zoals je die kent van vorig jaar is er gewoon nog, maar lijkt even ietwat onwerkelijk.
Na Kerst en Nieuwjaar vierden we als gemeente de eerste zondag van dit nieuwe jaar het Heilig Avondmaal. Daar is niets onwerkelijks aan, het is heel wezenlijk: we verzamelen in een kring en delen brood en wijn met elkaar. Die elementen wijzen terug naar het leven en sterven van onze Heer. Tegelijk richten ze onze blik naar de toekomst, wordt ons leven van hier en nu gevangen in de verwachting van het moment waarop die Heer terug komt. Zo komt in het Avondmaal het hele Evangelie tot ons. Proef en zie dat de Heere goed is! (Psalm 34:9)
Ondertussen is het onwerkelijke gevoel alweer verdwenen en gaan de dingen verder zoals vanouds - in de wereld, in ons eigen leven, maar even goed in de gemeente. Er zijn diensten op zondag, pastorale gesprekken, vergaderingen en overlegmomenten, ontmoetingsochtenden, tienerclubs, catechese, belijdeniscatechese, en zo voort, en zo verder.
In heel die agenda van 2025 hopen we uit te leven wat ook in de Avondmaalsviering uitgedrukt wordt: Jezus roept mensen tot leven en voegt hen samen, als de delen van een lichaam waarvan Hij het hoofd is. Zo vormt Hij Zijn kerk. En als onderdeel daarvan: onze gemeente - een gemeente van Jezus Christus.
We zijn van Hem afhankelijk, en in alle dingen mogen we ons aan Hem toewijden. Ons gebed is daar een essentieel element in. Concreet, aanhoudend gebed, waarin we de eer van onze Heer en Zijn wil zoeken, waarin we onszelf aan Hem toevertrouwen, gebed voor elkaar als zusters en broeders, gebed voor onze gemeente als geheel, gebed voor al wat we nodig hebben, hopen of vrezen, gebed om Gods zorg en voorzienigheid, gebed voor onze zusterkerken, gebed voor onze families, buren, vrienden, voor stad en land, voor onze overheden, voor de wereld waar op we leven. Laat ons (leren) bidden.
