Geroepen om te getuigen van Gods genade

Over een dikke week kiezen we samen met 8.368.029 stemgerechtigde Belgen wie ons mag vertegenwoordigen in de federale Kamer van volksvertegenwoordigers en samen met 4.913.718 Vlamingen wie er afgevaardigd wordt naar het Vlaams parlement. Diezelfde dag is ook de laatste dag van de verkiezingen die in Europa gehouden worden. Meer dan 400 miljoen Europeanen mogen hun stem uitbrengen. Wie mag ons vertegenwoordigen? Wie mag de koers bepalen? Wie bepaalt met welke middelen en op welke manier we de uitdagingen die op ons afkomen tegemoet treden?

Op de palen waaraan in Antwerpen verkeersborden of stoplichten gemonteerd zijn valt veel af te lezen van wat er in onze samenleving

leeft aan ideeën, meningen en vragen. Hoe intensiever het voet- of fietspad gebruikt wordt, hoe meer stickers er op die palen prijken. Die bieden een interessant inkijkje in wat ‘ons’ bezighoudt.

In de middeleeuwen had de kerk de gewoonte om de wissel van de seizoenen ook in de kerkdiensten een plaats te geven. Na een lange, donkere winter brak inde samenleving die op de landbouw georiënteerd was een seizoen aan met veel voorbereidend werk, waarvan de uiteindelijke opbrengst in het beste geval pas maanden later zou blijken. Daarom vroeg men nadrukkelijk Gods zegen over het gewas. Die traditie is in de protestantse kerken blijven bestaan in de vorm van een jaarlijkse biddag voor gewas. Naderhand, toen de industrie belangrijker werd, werd daar ook arbeid aan toegevoegd, al volgde die industriële arbeid het ritme van de seizoenen niet.