Avondvrede

Er is iets bijzonders aan een ontmoeting met God in de avond. In de ochtend leg je misschien je leven en plannen in zijn handen. Dit kan gepaard gaan met geestelijke ambitie en vastberadenheid. “Vandaag zal ik dit en dat doen en niet zondigen op deze en die manier.” Maar als dan de avond komt, blijft daar vaak niet meer zo veel van over. De avond kan ons vervullen met twijfels over de wereld, teleurstelling in onszelf, onvoldaan in onze levensdoelen, wankel in ons geloof.

Wanneer dit gebeurt, en we geconfronteerd worden met ons onvermogen en gebrek aan vertrouwen, ervaren we iets van wat die discipelen toen in Jeruzalem voelden. Sommigen hadden hun verteld dat ze de Opgestane Heer hadden ontmoet en, o, wat had dat hen verblijd! En toch, temidden van het leven van alledag en alle verwarring van het moment, zitten zij hier met twijfel en onzekerheid.

Dan horen ze, “Shalôm!” Vrede zij met u. Een normale groet in Jeruzalem, niets opmerkelijks aan. Behalve dan degene die hen begroet! Dit is niet zomaar iemand die hen vrede wenst, maar Degene die deze vrede aan het kruis heeft bewerkstelligd en nu met zijn lichamelijke opstanding de realiteit ervan bewijst.

“En toen zij over deze dingen spraken, stond Jezus Zelf in hun midden en zei tegen hen: Vrede zij u.”

—Lukas 24:36

“Vrede voor jullie”—voor hen die nu geschrokken en beschaamd zijn, zelfs bang. Is dit echt Hem? Is dit een soort geest? Wat voor vrede brengt hij hen?

Het is de vrede die Hij gekocht heeft met zijn wonden, waarvan zij de littekens zien, de vrede die even echt is als zijn herrezen lichaam. Zoals zo vaak deelt Hij met hen de maaltijd en voedt hen uit Gods Woord. Tegen al hun twijfels en verwarring in, is het zijn stem, die klinkt uit de bladzijden van de Schrift, en hen ervan verzekert dat Hij de langverwachte Vredevorst is.

Hij is degene die heeft afgerekend met hun onvermogen en onreinheid, degene die zij nu dienen te verkondigen voor de vergeving van zonden. Voor de zonden die ’s avonds op ons drukken; zonden die we opzettelijk begaan hebben en zonden van nalatigheid. Hij antwoordt onze belaste en uitgeputte harten na een dag vol van willen, eerzucht, stress, luiheid, de bevrediging van zowel de laagste als verheven lusten, ongeduld, en de wanhopige strijd met ongeloof: “Vrede!”

Vrede in je hart, want hoewel we het zeker niet verdienen, is er absolute vrede met God. Vrede om een woeste ziel te kalmeren. Vrede als de fundamenten van ons leven wankelen door onverwacht nieuws, vrede voor gebroken harten en relaties, vrede als we de zoveelste keer bidden dat die ene broeder, dat ene kind of die ene vriend de Heer zou leren kennen. Vrede.

Dit soort vrede is veel meer dan de afwezigheid van oorlog en conflict. Dit soort vrede gaat ons begrip te boven en beschermt ons hart, zelfs tijdens de moeilijkste momenten (Fil 4:6-7). Het is de vrede van Christus, die onze harten bewaakt in deze wereld van strijd (Joh 16:33).

Dus ja, ga ’s avonds naar Hem toe en breng je ongeloof, je twijfels en angsten, je mislukte plannen in gebed bij Hem. Vind daar de opgestane Christus, die alles heeft volbracht. Hij zegt: “Hier is mijn lichaam, het is echt — geen spook, geen verbeelding —, het is voor jou gegeven. Het was voldoende voor jou op je ergste dag, toen ik voor jou stierf aan het kruis; het is ook meer dan genoeg voor vandaag. Ik ben jouw vrede.”